Historiismo (arthistorio)

Tiu ĉi artikolo estas parto de
serio de artikoloj pri
Historio de arkitekturo.

Neolitika arkitekturo

Arkitekturo de antikva Egipto

Arkitekturo de Mezopotamio

Arkitekturo de antikva Grekio

Arkitekturo de antikva Romio

Hinda arkitekturo

Prakristana arkitekturo

Bizanca arkitekturo

Praromanika arkitekturo

Renesanca arkitekturo

Novrenesanca arkitekturo

Baroka arkitekturo

Klasikisma arkitekturo

Arkitekturo de romantismo

Secesia arkitekturo

Moderna arkitekturo

Postmoderna arkitekturo

Rilataj artikoloj

Redaktu tiun ĉi ŝablonon

Historiismo signifas en la arthistorio fenomenon de la 19-a jarcento, en kiu oni imitis pli fruajn stilojn. Ĝi ekestis per la deziro de la riĉiĝintaj burĝoj sinreprezenti, dum la tielnomata Periodo de spekulanto-kompanioj (Gründerzeit) en Eŭropo, kaj ekde la 1860-aj jaroj ĝi disvastiĝis eŭropvaste. Ĝi provis imiti kaj revivigi ne nur, kiel en la renesanco kaj klasikismo, la arkitekturon de la klasika antikva epoko, trovitan en greklando kaj Romo, sed ankaŭ aliajn stilojn, ekzemple la gotikan kaj romanikan stilojn, kiujn oni nun agnoskis kiel samvaloraj (novgotika, novromanika stiloj).

Grave influis tiun stilaron la romantikismo, kiu helpis evoluigi senson por la historia kondiĉiteco de la nunaĵoj.